വചനവിചാരങ്ങള്‍ 52

നിന്റെ സാന്നിദ്ധ്യം പോലും തിരിച്ചറിയാനാവാത്തവിധം ഹൃദയം ചുരുങ്ങുന്ന
വേളകളാണേറെയും. ചെവിയിൽ നീ  ശാന്തിദൂതുകളോതുന്നെങ്കിലും ബാക്കിയാവുന്നത്‌
അസ്വസ്ഥതകളും ചോദ്യചിഹ്നങ്ങളും. എന്നിട്ടും നീയാകട്ടെ, എന്നെ
വീണ്ടെടുക്കാന്‍ ക്ഷമയോടെ കൂട്ടിരിക്കുന്നു; തളരാതെ പ്രയത്നം തുടരുന്നു.
അടഞ്ഞുപോകുന്ന ഹൃദയവാതില്‍ നിനക്കുവേണ്ടി തുറന്നിടാൻ, ഉത്ഥിതാ, കനിയണമേ.
പുണ്യം പൂവിടുന്നൊരു സായന്തനം!!!
(5-4-18)