വചനവിചാരങ്ങള്‍ 51

നിയോഗ വഴിയിലുയരുന്ന സമസ്യകൾക്കു മുന്നിൽ ഉത്തരമില്ലാതെ കുഴങ്ങുന്ന ഞാൻ
ദിശമാറി സഞ്ചരിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോഴൊക്കെ നീ സ്നേഹമായി ഓടിയെത്തുന്നു; കൂടെ
നടക്കുന്നു; വേദമോതുന്നു; വഴക്കുപറയുന്നു; ഒടുവിൽ നിന്നെത്തന്നെ അന്നമായി
ഊട്ടി എന്നിൽ ഒരു വെട്ടമായി തെളിഞ്ഞിട്ട്‌ കണ്മുന്നിൽ നിന്നു മറയുന്നു.
ഉത്ഥിതാ, നിന്നോളം വലിയ സ്നേഹിതൻ മറ്റാരുമില്ല.
പുണ്യം പൂവിടുന്നൊരു ദിനം!!!
(4-4-18)